Cisna jest miasteczkiem gminną, położoną w dolinie rzeki Solinki. Można tu przybyć z trzech kierunków: od Komańczy przez Osławicę, Wolę Michową i Żubracze, od Ustrzyk Górnych, przez Brzegi Górne i Wetlinę oraz z Leska, przez Hoczew, Baligród i Jabłonki. Miejscowość została stworzona, według różnorakich informacji w roku 1522, lub 1552, przez rodzinę Balów. W połowie XVIII w. stała się majątkiem rodziny Fredrów. Na początku XIX w. powstała w Cisnej huta żelaza, którą pracował ojciec Aleksandra Fredry – hrabia Jacek Fredro. Huta produkowała niewiele, przetapiano około 700 kg surowca. Rudę żelaza dlubano w Kalnicy, Zahoczewiu i w Nowosiółkach, po czym przywożono do Cisnej. Podobne huty istniały wtedy jeszcze w Rabem i w Duszatynie. Początkiem XIX w. Cisną zobaczył trzykrotnie jako dziecko Aleksander Fredro, jeden z szcześciu synów Jacka a późniejszy pisarz i komediopisarz. Wspomniał o niej w swoim pamiętniku „Trzy po trz” – „Cisna leży w obszerniejszej nieco kotlinie. Folwark, cerkiew, karczma, dalej młynek i tartak ożywiają tę górską wioskę więcej niż wiele innych”. 7 sierpnia 2014 odsłonięto w Cisnej pamiątkową informacje poświęconą Aleksandrowi Fredrze. Gdy Jacek Fredro mieszkał w Beńkowej Wiśni przekazał klucz ciśniański swemu synowi Julianowi. Gdy zmarł w roku 1828 Julian został królem na Cisnej, Dołżycy, Habkowcach, Przysłupiu, Krywem i Rabem z Huczwicami. Julian umarł bezpotomnie rok później w wieku 32 lat. Majątek przeszedł na jego młodszego brata Henryka, który na 100% pracował tu do śmierci w roku 1867. W roku 1864 skończyła działalność huta żelaza i pracujące przy niej kuźnice, co było związane prawdopodobnie ze zmianą właścicieli majątku. Po Fredrach przejęli go Flemmingowie, następnie Herman Czecza de Lindenwald. W okresie międzywojennym Cisna należała do żydowskiej rodziny Baeckenrothów. Do czasów obecnych z ciśniańskiej huty nie zachowało się nic, podobnie jak z tartaku, młyna i dworu. Wieś leżała na starym szlaku handlowym, wiodącym na drugą stronę Karpat, zwanym szlakiem (traktem) baligrodzkim.