Wąwolnica noclegi – wieś w województwie lubelskim nad rzeką Bystra. Jest to najstarsza z osad w Małopolsce. Obecnie odbywają się tam pielgrzymki do kościoła św. Wojciecha którego wzniesiono w 1907 roku. Miejscowość ta znajduje się w Parku Krajobrazowym – Kazimierskim.

Przez Wąwolnica agroturystyka przechodzi trasa zabytkowej wąskotorowej Nałęczowskiej Kolei Dojazdowej.

Bardzo stare wzmianki źródłowe o Wąwolnica pokoje gościnne pochodzą z 1027 roku, co pomaga zaakceptować ją za jedyną z najstarszych miejscowości w regionie. Najprawdopodobniej od XIII wieku istniał tu gród obronny, który ostrzegał o niebezpieczeństwie na szlakach kupieckich z Torunia do Lublina, z Krakowa na Litwę i z Poznania do Lublina. Od XIII lub XIV wieku była tam parafia rzymskokatolicka obok kościoła św. Wojciecha. Miejscowość została lokowane początkowo na zasadach polskich przez króla Kazimierza Wielkiego, który zbudował tu zamek i mury obronne. W 1409 roku Wąwolnica dostała przywilej na targi, zaś w 1448 roku Kazimierz Jagiellończyk zmienił ją na prawo magdeburskie. Wąwolnica domki, leży przy ważnej drodze handlowej z Lublina do Krakowa prędko rozprzestrzeniała się pod względem ekonomicznym, stając się szybko tronem starostwa. W XV wieku sporządzane były tu sądy kasztelańskie, lecz w wieku XVI – sądy wojewody lubelskiego nad szlachtą. W drugiej części XVI wieku miejscowość została cała zniszczona z powodu pożaru, lecz już w 1567 roku stworzono je na nowo, przerzucając ze wzniesienia kościelnego na okoliczne miejsca. W XVII okresie miasto, niszczono kolejno przez wojska rosyjskie, szwedzkie i saskie, podupadło i utraciło pozycję miejsca handlowego oraz administracyjno-sądowego. W 1795 r. Wąwolnica znalazła się w zaborze austriackim, w 1809 r. w Księstwie Warszawskim, a od 1815 r. w Królestwie Polskim. W 1870 r. władze carskie zabrały noclegi Wąwolnica prawa miejskie po powstaniu styczniowym. W okresie II wojny światowej wieś była parę razy podpalana i pacyfikowana przez Niemców w odwecie za pomaganie udzielaną partyzantom. W 1946 roku wioska została spacyfikowana i upalona przez funkcjonariuszy UB, za sprzyjanie oddziałom AK.